Problematyka zatrudnienia nie była przez długie lata regulowana ustawowo. Zasadniczo regulowano ją aktami normatywnymi niższego rzędu, licznymi i często zmienianymi. Zmiana nastąpiła przez wydanie ustawy z 1989 r. o zatrudnieniu, zastąpionej ostatnio przez ustawę o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu z 1994 r. Dla spraw zatrudnienia właściwy jest Minister Pracy i Polityki Socjalnej. Podlega mu Krajowy Urząd Pracy jako centralny urząd administracji państwowej, a temu z kolei wojewódzkie i rejonowe urzędy pracy będące nie zespolonymi z administracją terenową organami specjalnymi administracji rządowej. Do zadań urzędów wojewódzkich należy koordynacja i kontrola działalności urzędów rejonowych, organizowanie międzywojewódzkiego pośrednictwa pracy, sprawy zatrudniania cudzoziemców i obywateli polskich za granicą, wykonywanie zadań w zakresie rehabilitacji zawodowej, współdziałanie z organami oświaty w organizowaniu kształcenia, przyuczania i przekwalifikowania zawodowego. Do urzędów rejonowych należy prowadzenie pośrednictwa pracy w różnych jego formach, poradnictwo zawodowe, pomoc i wypłata zasiłków dla bezrobotnych, inicjowanie, finansowanie i pomoc w tworzeniu i utrzymaniu miejsc pracy przy wykorzystaniu zróżnicowanych środków realizacji.
